Leegte

Gisteren was ik bij een inspirerende studiedag over seksueel misbruik trauma, georganiseerd door Stichting Trauma Expertise Centrum en gegeven door Jeannette Dijkstra.

Ze liet met indrukwekkende helderheid via verschillende psychodrama modellen zien, hoe dit trauma zich internaliseert in het slachtoffer.
Door stoelen in de ruimte te plaatsen én er zelf op plaats te nemen werd zichtbaar én voelbaar wat het effect van het trauma is op het slachtoffer. En het werd zichtbaar hoe de dader geïnternaliseerd zit in het slachtoffer.

In traumatherapie is het de uitdaging om die geïnternaliseerde dader stap voor stap uit het innerlijk van het slachtoffer te werken. Dat heeft tijd nodig. En wanneer dat gebeurt ontstaat een innerlijke leegte.

En dat is spannend.
Want die leegte vraagt om gevuld te worden.
Niet met iets of iemand anders, maar met jezelf.
Maar hoe doe je dat, als dat deel van jezelf nog nooit echt heeft mogen bestaan? En als je dat nog nooit eerder hebt gedaan?

Wat me raakt, is dat dit precies het existentiële kantelpunt is dat vaak volgt op diep traumawerk. Het moment waarop de oude innerlijke structuren, zelfs als die pijnlijk of destructief waren, wegvallen. En er iets openblijft wat nog niet gevormd is.

Die innerlijke leegte is overigens niet het einde van iets, maar het begin van iets nieuws dat nog geen vorm kent.

Ik heb na gisteren nog meer respect voor mensen die hun trauma komen verwerken. Want dit werk vergt moed, je moet op een proces vertrouwen dat nog onbekend is. Logisch dat je dit samen met een therapeut doet die het proces vertrouwt.

Ik vond het in ieder geval ontzettend fijn om deze dag met mede-therapeuten van de stichting te ervaren 🙏 .