Wanneer groei je nou eens op?

Wie me een beetje kent weet dat ik veel Engelse woorden placht te gebruiken (en oud-Hollandsche ;-)). Sommige woorden zijn nou eenmaal het mooist in het Engels. Voor mij hoort ‘growing down’ tot die categorie.

En ‘growing down’ is iets anders dan ‘growing up’. ‘Growing down’ gaat over de tocht naar binnen, over meer mens worden, dichter bij jezelf en daardoor dichter bij anderen komen. Over in je lijf komen, je basis leren kennen en grond onder je voeten voelen. Het gaat over je hart openstellen om anderen te helpen met de wijsheid die je door eigen ervaring hebt opgedaan. Zodra je op deze manier groeit, word je automatisch volwassen. ‘Growing down’ leidt dus tot ‘growing up’.

Zonder ‘growing down’ blijf je kind en je conditioneringen blijven je leven dan ongemerkt beheersen. Als we allemaal weigeren op te groeien dan zorgt het ook nog eens voor een onvolwassen cultuur, iedereen probeert zijn leegte te vullen door anderen te gebruiken.

Doet je dit aan iets of iemand denken? It is time to grow down!