Goede Vrijdag

Vandaag is het Goede Vrijdag, de dag dat de christenen de dood van Jezus aan het kruis herdenken. 

Ego surrender

Zojuist hebben we weer met hele fijne mensen een online circle gehad. Dit keer met als thema ego surrender, het laten gaan van je ego. Passend bij Goede Vrijdag waar Jezus gekruisigd werd. Vanuit Joseph Campbell’s Hero’s Journey gezien gaat dit moment van kruisiging namelijk over  ‘ego surrender’, het laten gaan of loslaten van je ego. Passend ook bij deze Corona crisis, waar we niet weten wat er gaat komen, het grote onbekende. De begeleide meditatie had ik op dit thema afgestemd. 

Jesus Christ Superstar

Dit moment van kruisiging heeft me van kinds af aan al gebiologeerd. Mijn ouders draaiden vroeger thuis altijd klassieke muziek of opera’s. Ze hadden echter ook een paar lp’s van musicals liggen. Een daarvan was Jesus Christ Superstar, van Andrew Lloyd Webber. Ik heb die lp grijsgedraaid.

Met pasen kwam hij uit de kast. Die lp dan. Ik weet niet meer of ik hem zelf pakte of dat mijn ouders hem opzette. Ik weet nog wel dat ik met de lp-hoes aan mijn Grootmoeder vroeg hoe het hele verhaal nou in elkaar zat. Gefascineerd was ik door het verhaal van Jezus, alsof er meer werd overgedragen dan alleen de feitelijke gebeurtenissen of de christelijke betekenis ervan. Ik voelde ergens het mystieke, het spirituele ervan, de aanwezigheid van iets groters.

Ghetsemane

Een nummer sprong er voor mij uit: Ghetsemane. Ghetsemane is het nummer dat Jezus zingt de nacht voordat hij gekruisigd wordt als hij in de tuinen van Ghetsemane loopt. Waar hij zich vertwijfeld afvraagt of er misschien een manier is om onder het onvermijdelijke, zijn dood uit te komen. Hij vraagt zich daarin af waarom hij dood moet. En of God hem zou kunnen laten zien wat zijn dood oplevert, wat er daarna is. 

Why should I die? Oh why should I die?

Can you show me now that I would not be killed in vain?

Show me just a little of your omnipresent brain

Show me there’s a reason for your wanting me to die

Loslaten van je ego

Zoals ik hierboven al noemde, het moment van kruisiging van Jezus wordt gezien als het laten gaan, het loslaten van je ego. En dit laten gaan, deze overgave, is niet iets dat je actief kunt doen. Het is geen activiteit die plaatsvindt door wilskracht. Het laten gaan van je ego voelt bijna als doodgaan. En misschien gaan we dat ook wel, maar dan wel om weer herboren te worden. In iets groters, in het goddelijk, het universele, de bron van al het leven. 

Om zo in deze ruimte van verwondering, kalmte, heling, speelsheid, hartsverlangen, rust en uit het ei komen de roeping van onze ziel te horen.